Causaliteit in het verzekeringsrecht / druk 1

Sinds het begin van de 20e eeuw hebben juristen gezocht naar een theorie die in het kader van het strafrecht en de privaatrechtelijke onrechtmatige daad het richtsnoer zou moeten zijn voor het vereiste causaal verband tussen de verwijtbare gedraging en de schade. Uiteindelijk heeft dit voor het privaatrecht geresulteerd in de leer van de toerekening naar redelijkheid zoals opgenomen in artikel 6:98 BW. Deze theorie gaat echter niet zonder meer op voor het verzekeringsrecht. Daar staat de vraag centraal of de verzekeraar op basis van polisbepalingen, met het eigen stelsel van gedekte en uitgesloten oorzaken - naast de grenzen die de wet daaraan stelt - gehouden is schade-uitkeringen aan de verzekerde te doen. Het verzekeringsrecht kent voor het antwoord op deze vraag een gecompliceerde systematiek die is gebaseerd op de betekenis van een aantal verzekeringsrechtelijke begrippen, uitleg van polisbepalingen en het beginsel van redelijkheid en billijkheid. Hierbij neemt causaliteit een centrale positie in. Deze dissertatie beoogt de systematiek inzichtelijk te maken aan de hand van opvattingen in de literatuur en de invulling die door de rechtspraak daaraan is gegeven.