De Limit

'Zonder uitdagingen ben ik nergens.' Eva-Wilmijn van Scheijndel verhuist in 1983 naar een nieuwe woonplaats. Ze laat haar familie, vrienden en werk achter en bouwt een nieuw sociaal leven op. Bij toeval komt ze in de gezinszorg terecht. Vijftien jaar lang blijft Eva-Wilmijn er als gezinsverzorgende werken; een periode waarin zij toeschouwer is van andermans leven.
'Vele collega's zullen met mij beamen dat er geen ander werk is met zoveel diversiteit aan mensen en hulpvragen. Het is een baan waar je in moet groeien, en waarin je vooral moet leren om bestand te zijn tegen vaak moeilijke situaties. Het contact met mensen staat bovenaan en als je met mensen zowel kan lachen als huilen, heb je een goede middenweg gevonden. Maar voordat je zover bent dat je af en toe 'nee' kunt zeggen, is er vaak al heel wat gepasseerd.'
Inmiddels is Eva-Wilmijn met de VUT. De vrijgekomen tijd gebruikte
ze om de levendige herinneringen aan haar werk op papier te zetten.
Het resultaat is te lezen in haar eerste verhalenbundel 'De Limit'.