De uitroeiing van het Pater-Davidshert

Het Pater-Davidshert is een vreemd ogend schepsel: een nek als van een kameel, hoorns als bij een hertenbok, poten als die van een koe en een aapachtige vacht.


In de tweede helft van de negentiende eeuw was de Baskische missionaris Père Davids de eerste westerling ooit die het sikahert in China aanschouwde. Uiteindelijk verzamelde hij wat beenderen en een pels, die hij per diplomatieke post naar Parijs verscheepte. De uitgedroogde overblijfselen veroorzaakten veel hilariteit in Europa, waar zoölogen luidkeels aandrongen op de komst van levende exemplaren. Al snel had iedere Europese staat een of meer sikaherten, maar het dier gedijde niet goed en de meeste stierven snel.
Een uitzondering vormde het landgoed van de zonderlinge elfde hertog van Bedford, die helemaal verknocht was aan zijn herten. Door zijn verzorging ontwikkelde zich er een hele roedel. Tijdens de Bokseropstand gaf het laatste sikahert in China de geest.
Gelukkig bevinden zich buiten China nog een aantal exemplaren, mede dankzij de inspanningen van de hertog. Maar dit is nog niet het einde van het verhaal, want vandaag de dag kan men, voor een flinke prijs, in een Texaans wildreservaat een echt sikahert schieten.

In De uitroeiing van het Pater-Davidshert vertelt Robert Twigger deze ongelooflijke geschiedenis. Waar zijn uitgangspunt een vermakelijke verzameling anekdotes was, wordt het - door de omstandigheden - een heldere overpeinzing over een aantal menselijke obsessies - de evolutie, waarheidsbevinding, uitroeiing, mythologie en overleving.