De verbrande dagboeken

'... In 1975 richtte ik in Londen een literair tijdschrift op, Bananas. Mijn doel was de grootste talenten en de extravagantste geesten te vinden, om gedichten op te nemen die de ziel verteereden en verhalen die een schaduw vooruit inb de toekomst wierpen. (...) Waar ik niet op gerekend had was een intense liefdesaffaire met de schrijver van die zielsverterende gedichten, Ted Hughes, weduwnaar (en sommigen zeggen moordenaar) van het tragisch genie Sylvia Plath, die zelfmoord pleegde. "Ik wil je maar voor een jaar", deelde Hughes mij op een mooie dag in 1977 mede: in de twee jaar daarna zou ik deels zijn muze, deels zijn minnares worden, volledig in de ban van de tegenstrijdigheid, de tederheid en de wreedheid die in zijn persoonlijkheid de kop opstaken. "Verbrande dagboeken" is een verslag in dagboekvorm van die jaren."