Denkend aan Bagdad...

Met een scherpe blik ordent Alabid nieuwsberichten, fabels, e-mails, herinneringen en de harde realiteit van een oorlog die niemand wilde tot een bizarre, confronterende werkelijkheid. Zelden schreef iemand met zoveel tederheid zoveel onbegrip, verdriet en woede van zich af. Pijnlijke beelden en nuchtere relativering maken 'Denkend aan Bagdad...' tot een uniek tijdsdocument, waarin Alabid de ontwikkelingen in zijn oude vaderland op de voet volgt. En juist wanneer de emotie je bij de strot dreigt te grijpen, brengt subtiele ironie verlichting: pas dan besef je de waanzin van een dictator zonder land en een land zonder vrede.