Ecce Quodomo Moritur

De titel van mijn verhaal, Ecce quodomo moritor is eigenlijk de titel van een lied, een gebed. Het is een Latijns lied dat we altijd op 4 mei, met dodenherdenking, zingen:

Ecce quodomo moriturJustus et nemo percipit cordeJustus et nemo percipit cordeVeri justi tolluntur et nemo consideratA facio iniquitatis sublatus est justusEt erit in pace memoria ejusEt erit in pace memoria ejusIn pace factus est locus ejusEt in Sion habitatio ejusEt in Sion habitatio ejusEt erit in pace memoria ejus

Vertaald:

Zie, hoe de rechtvaardige sterft,En niemand neemt het ter harte.De rechtvaardigen worden weggenomen en niemand slaat er acht op.Voor het aangezicht der ongerechtigheid, wordt de rechtvaardige weggenomen.In vrede zal zijn gedachtenis zijn.In vrede is zijn rustplaats bereid, en in Sion zal zijn woningzijn, in vrede zijn gedachtenis.Bij het zingen van dit lied, gaan mijn gedachten altijd naar hen. Naar de bemanning van zovele schepen, die in de oorlog op zee hun leven gaven.Maar vooral naar hem, mijn oom. Hij is dan wel niet in de oorlog gebleven, maar kwam wel in een situatie die was ontstaan door de oorlog.Mijn verhaal berust geheel op waarheid.Het is het resultaat van de gesprekken die ik voerde met mijn oom, in het bijzijn van nog een andere oom, wanneer zij samen nachtdienst hadden.Behalve de belevenissen die ik opgetekend heb, zijn er meerdere geweest, onder geheimhouding.Hoewel de betreffende personen overleden zijn, (zij hebben allen hun geheim mee in het graf genomen) zal ik mijn belofte van deze geheimhouding nooit breken.