Franciscus als teken aan de hemel / druk 1

Bonaventura (1217-1274) is een van de grote theologen uit de bloeitijd van de scholastieke theologie, maar stond ook jarenlang aan het hoofd van de orde van de minderbroeders. Deze orde was in het begin van de dertiende eeuw ontstaan rondom Franciscus van Assisi en had in korte tijd een geweldige vlucht genomen.
In 1257 werd Bonaventura gekozen tot leider van de orde van de minderbroeders. Hij gaf zijn leerstoel aan de Universiteit van Parijs op en reisde naar Italië, naar de plaatsen waar Franciscus had geleefd. Zo hoopte hij het geestelijk pad van Franciscus ook te kunen gaan en aldus zijn geestelijke ontwikkeling te begrijpen. Bonaventura vond dit een voorwaarde om de erfenis van Franciscus op een goede manier te kunnen beheren en levend te kunnen houden. In verschillende geschriften deed hij verslag van wat hij ontdekt had als het geheim van Franciscus, onder andere in de vijf preken die in dit boek zijn vertaald en toegelicht.
In deze preken roept Bonaventura het beeld op van Franciscus als iemand die er vurig naar verlangde aan Christus gelijkvormig te worden. Omdat hij als geen ander begreep dat nederigheid en armoede behoren tot het geheim van Christus in wie God mens geworden is, koos Franciscus voor een leven in alle eenvoud en wilde hij als mindere broeder net als Christus tot de minste van de mensen behoren. Bonaventura laat in deze preken zien hoe Franciscus het geheim van Christus juist heeft gepeild en dat hij alleen maar goed verstaan kan worden vanuit deze betrokkenheid op de arme Christus, in wie God ons tegemoet gekomen is. Hierbij speelt voor Bonaventura een grote rol dat Franciscus tegen het einde van zijn leven de wondtekenen van Christus in zijn lichaam heeft ontvangen. Deze zijn voor Bonaventura uiteindelijk de sleutel tot het verstaan van Franciscus en maken hem tot een teken aan de hemel voor allen die een weg zoeken om Christus na te volgen.