Ga toch boeven vangen!

Een paar bouwvakkers staan bovenaan het gebouw en kijken naar beneden. Ik zie een man op zijn rug liggen, een meter of twee naast de voet van het gebouw. Iemand heeft een laken over zijn hoofd en bovenlichaam gelegd. Donkerrode bloedvlekken dringen door het doek heen. Het laken is spierwit waardoor het bloed nog beter zichtbaar is. Alleen zijn onderbenen en voeten steken nog onder het grote laken uit. Iets wat me gelijk opvalt zijn de versleten gymschoenen die hij draagt. Ze zijn vuil, oud en al maanden aan vervanging toe. De regendruppels vormen kleine poeltjes om zijn lichaam. Daar ligt hij dan in de koude modder.

In zijn bijna tienjarige loopbaan bij de Amsterdamse politie maakt Cem Vogelpoel veel mee. Hij wordt gepeppersprayd door zijn docent en voor zijn Kopf geslagen door Duitse zelfverdedigingsinstructeur Heinz. Een meisje van zeven stopt in zijn armen met ademhalen en menig zwerver bezorgde hem grijze haren.

Ga toch boeven vangen! is een politieroman gebaseerd op waargebeurde verhalen uit de politiepraktijk en het prille begin van de politieopleiding in het bijzonder. Je eerste bekeuring uitschrijven, je eerste assistentie en je eerste lijk. Gebeurtenissen die je een leven lang bijblijven.
In zijn debuutroman verschaft Vogelpoel een unieke kijk achter de schermen bij de Amsterdamse politie door de ogen van een politieagent in opleiding.

Voor meer informatie kunt u ook een kijkje nemen op de website www.cemvogelpoel.nl.