Grenzen aan wildheid / druk 1

Onze verhouding tot de natuur is chronisch dubbelzinnig. We benadrukken voortdurend de morele betekenis van de natuur, maar er zijn er tegelijkertijd van doordrongen dat onze natuurbedden op min of meer toevallige interpretaties berusten. De hedendaagse milieuethiek probeert de almacht van de mens tegenover de natuur te begrenzen en meer recht te doen aan de waarde van de natuur zelf. Maar hoe kunnen we voorkomen dat een dergelijke morele interpretatie van de natuur een nieuwe poging tot toe-eigening zal blijken? Daarom creëren natuurontwikkelaars nieuwe wildernissen als vrijplaatsen buiten de maatschappelijke orde. Maar dreigen we de wildernis niet juist kwijt te raken door de manier waarop we ons verlangen naar wildheid vormgeven? In dit boek wordt onze paradoxale natuurverhouding verhelderd aan de hand van het denken over natuur en moraal in het werk van Friedrich Nietzsche.