Het probleem van een methode

JEAN-PAUL SARTRE tracht in Het Probleem van een methode te komen tot een fundamentele filosofische plaatsbepaling. Dit boek bevat misschien wel de meest systematische uiteenzetting van zijn denkbeelden; Sartre is in een voortdurende kritische samenspraak met inspiratiebronnen zoals Hegel, Kierkegaard en Marx, en hij grijpt geregeld terug op voorbeelden uit de literatuur, zoals Flaubert en Sade. In Het probleem van een methode gaat Sartre verder uitvoerig in op zijn visie inzake filosofie en maatschappij, de dubbelzinnigheid van de ideologie, de interpretatie van gedrag en de wisselwerking tussen individu en geschiedenis. Het probleem van een methode heeft zich een plaats verworven als een van Sartre sleutelwerken op wijsgerig gebied. Het is voortdurend herdrukt, in diverse talen, zowel zelfstandig als opgenomen in zijn filosofische summa Critique de la raison dialectique.