Het wilde denken

Het wilde denken geldt als het meest universele werk van Claude Lévi-Strauss, de schepper van de structurele antropologie. In dit boek zet Lévi-Strauss het 'getemde' denken van de geciviliseerde mens tegenover het wilde denken, waartoe hij het totemisme en het mythische denken rekent. Door middel van de studie van primitieve samenlevingen gaat Lévi-Strauss op zoek naar de essentiële kenmerken van de mens. Hij uit zijn bedenkingen tegen het moderne vooruitgangsdenken en tegen de westerse allesverslindende cultuur. Met recht kan hij een voorloper worden genoemd in de strijd voor het milieu. Uiteindelijk komt hij tot de conclusie dat het wilde denken niet lijnrecht tegenover het rationele denken staat: beide geven betekenis aan een zintuiglijke wereld. En inderdaad, uit de belangstelling in onze samenleving voor zogenaamde irrationele fenomenen blijkt dat het wilde denken ons niet vreemd is. Het wilde denken is een fabuleuze studie die een nieuwe denkrichting in de filosofie inluidde.