Kroniek van de opstand

De Kroniek en geschiedenis van de Nederlandse Oorlog is een onbekend werk van de grote geleerde en staatsman Hugo de Groot (1583-1645). Het bevat een dwarse visie op de vroegste periode van de Tachtigjarige Oorlog. Dat was in de ogen van De Groot geen eendrachtige strijd om het geloof en de oude vrijheden, maar een moeizame worsteling met niet alleen het machtige Spanje, maar ook met politiek eigenbelang, verdeeldheid en religieus fanatisme aan Nederlandse kant.
Om deze complexe en controversiële visie op de Opstand te verkondigen, nam De Groot de denktrant en markante stijl van de bekende Romeinse geschiedschrijver Tacitus als voorbeeld. Zijn opdrachtgevers, de Staten van Holland, zagen ervan af om het werk te publiceren; het verscheen uiteindelijk pas een halve eeuw later.
Jan Waszink tekent voor de vertaling van het eerste deel van de Kroniek (tot het begin van Maurits' regering in 1588) in hedendaags Nederlands, met behoud van de unieke stijl van De Groots politiek-literaire experiment.

Over de auteur
Hugo de Groot (1583-1645) maakte jong naam als uitzonderlijk begaafd humanist. Via de rechtspraktijk stapte hij over naar politieke functies in Holland, onder Johan van Oldenbarnevelt, en werd ook geschiedschrijver van de Staten van Holland. In de politieke crisis van 1618 werd hij gevangengezet, maar hij ontsnapte (in de beroemde boekenkist) en ging naar Parijs, waar hij opnieuw naam maakte als geleerde met o.a. Het recht van Oorlog en Vrede.

Over de vertaler
Jan Waszink (1969) doet in het Descartes Centre van de Universiteit Utrecht onderzoek naar politieke literatuur uit de zestiende en zeventiende eeuw. Hij maakte eerder edities van De Groots Oudheid van de Bataafse Republiek en het Handboek voor vorsten (Politica) van Justus Lipsius. In zijn onderzoek staat de inzet van literaire middelen voor politieke doeleinden centraal.