Nazi's, communisten en islamisten

In dit boek wordt stilgestaan bij een van de wonderlijkste maar ook meest destructieve allianties van het politieke extremisme: het duivelspact tussen nazi's, communisten en islamisten. Naast verschillen bestaan er ook grote overeenkomsten tussen de uiterste krachten in het politieke en religieuze veld.
Reeds de nazi's werkten samen met extremistische moslims. Tussen 1923 en 1933 reikten ook Duitse communisten de hand naar Hitler en niet naar de gematigde sociaaldemocraten. Op kritieke momenten sloten nazi's en communisten een monsterverbond. Gedurende enkele jaren stemden zij in het parlement in 70 procent van de gevallen gelijk. In 1939 sloten Stalin en Hitler een niet-aanvalsverdrag. Kort daarna volgde er een vriendschapsverdrag. Communistische partijen werden door Stalin geïnstrueerd hun kritiek op Nazi-Duitsland in te slikken. Tussen 1939 en 1941 hielp Stalin zijn nieuwe bondgenoot Hitler aan olie en grondstoffen om de oorlog voort te kunnen zetten. Ook nu sluiten extremisten over de politieke en religieuze grenzen heen bondgenootschappen. Illustratief is de hedendaagse politiek van de ultraconservatieve Iraanse president Ahmadinejad en zijn marxistische vriend Hugo Chávez. En dan zijn er de samenzweringstheorieën rond de 11e september ("9/11"): een nieuw gemeenschappelijk thema voor neonazi's, linkse socialisten, antiglobalisten en extremistische moslims. Emerson Vermaat studeerde rechten en politieke theorieën in Leiden. Hij is als onderzoeksjournalist gespecialiseerd in misdaad en terrorisme. Jarenlang maakte hij voor de publieke omroep reportages in oorlogs- en crisisgebieden.