Neeltsje

Neeltsje siet bûten, op 't terras, yn 'e wite túnstoel, en de hûn lei ûnder har stoel.
It terras, dat har heit oanlein hie, fan moaie grutte kleure grintstiennen, en dêr't har mem de boel moai oanklaaid hie mei sels opmakke blombakken.
In klimop hong oer it gehiel hinne, leunend op in pergola.
Neeltsje, hie gjin each foar alles wat der om har hinne groeide en bloeide.
Se gûlde, en gûlde ...


Neeltsje fertelt it ferhaal fan in grutte húshâlding op it plattelân fan Fryslân, yn de stoarmen fan it deistich bestean. Meiïnoar moatte hja alles ferarbeidzje: dat se fan de pleats ôf moatte, dat it kapteinske fan it skip, harren mem, fierstente betiid it roer oerjaan moat, dat harren heit dêrnei ynienen yn 'e blommen omreaget. En dat wylst er dêr nea fan witte woe. Mar as Kupido raak sjit, feroaret dat allegear. Yntusken belibje se sels ek fan alles, krije in húshâlding, bern en moatte it roer rjocht hâlde as har libbenssee ûnrêstich is.
Rikky Nagel fertelt it ferhaal fanút it perspektyf fan har jongste suske, mar lit tagelyk ek sjen wat har eigen gefoel oer dit alles is. Se hat in autentike styl fol gefoel en beskriuwt alles mei humor en faasje. It ferhaal fan harren famylje is sa werkenber skreaun, dat mannichien tinke kinne soe dat it oer har eigen húshâlding giet. In knappe prestaasje foar in debutante.