Rol en roeping

Wat vinden predikanten volgens zichzelf dat zij in hun rol als predikant behoren te doen of te laten? Dat was de centrale vraag in het onderzoek waarvan in deze studie verslag gedaan wordt. Deze vraag wordt verbonden met een andere vraag, namelijk of, en zo ja in hoeverre, het roepingbesef van (aanstaande) predikanten van invloed is op, of van betekenis is voor, de rolopvatting? Deze invloed is er, doch blijkt zich nagenoeg te beperken tot de keuze van studenten om theologie te gaan studeren.
Om onderlinge vergelijking mogelijk te maken is er gekozen voor drie categorieën respondenten: ouderejaars studenten, beginnende predikanten en oudere predikanten. De veronderstelling daarbij was dat er sprake zou zijn van ontwikkeling van de rolopvatting. De opvallende uitkomst is echter dat daar niet of nauwelijks sprake van is. Bij de drie categorieën ondervraagden wordt een congruente rolopvatting aangetroffen. Een rolopvatting die inhoudelijk nauwelijks verschilt met die van veertig jaar geleden. En dat terwijl de tijd sindsdien toch wel sterk veranderd is. Verschillen in rolopvatting worden wel gevonden wanneer de rolopvatting vergeleken wordt van vrouwen en mannen en van fulltimers en parttimers. Ook is dat het geval wanneer gekeken wordt naar de kerkelijke achtergrond en de plaats van de opleiding.
Een van de belangrijkste conclusies uit het onderzoek is dat predikanten geen duidelijk beeld hebben ten aanzien van hun leiderschap. Ze weten niet goed raad met het verschil tussen besturen en leidinggeven. De auteur pleit daarom voor het formuleren van doelen voor gemeente-zijn en voor training van een niet persoonsgebonden type van charismatisch leiderschap. Met dit laatste kan tegemoet gekomen worden aan de vraag naar inspirerend leiderschap vanuit de gemeente.
Tenslotte wordt een aantal facetten genoemd die kunnen bijdragen aan een verdere doordenking van en reflectie op de interpretatie van de begrippen roeping en roepingbesef.