De Koninklijke Schouwburg 1804-2004 / druk 1

Hartelijk gefeliciteerd, dierbare Koninklijke Schouwburg, met je 200ste verjaardag. Je bent ooit in 1766 ter wereld gekomen met de bestemming het stadspaleisje te worden van prinses Caroline en vorst Karel van Nassau-Weilburg, maar tot paleis heb je het nooit gebracht. In 1804 zou je je ware roeping vinden. De roeping namelijk van mooiste theater van het land, juweel van het Voorhout, podium voor tragedies, komedies, opera's, balletten en wat dies meer zij.
Bij het jubileumboek ter gelegenheid van je 175ste verjaardag schreef Simon Carmiggelt het voorwoord. Hij vertelt dat hij zijn eerste aanraking met het wonder toneel als een droom heeft beleefd. Theater is weliswaar een vluchtige kunstvorm, maar tegelijk is het misschien ook wel de kunstvorm waaraan de herinneringen het levendigst bewaard blijven. Dat komt door de macht van de verbeelding, door de geur van het theater, de sfeer, de intimiteit, de wisselwerking tussen speler en publiek.
Op dit moment ben je vitaler dan ooit, één van de toppodia van ons land, het podium bij uitstek voor klassieke en moderne stukken en voor grote cabaretiers. En niet te vergeten: de thuisbasis van Het Nationale Toneel. Die vitaliteit is onder meer te danken aan de ingrijpende renovatie die je hebt ondergaan. Een kostbare geschiedenis, maar wel noodzakelijk voor je veiligheid en toegankelijkheid. Ook met je achterstallig onderhoud is toen definitief afgerekend.
Al 200 jaar lang geldt het adagium, ooit door Hans van Westreenen uitgesproken: 'Er ligt goud aan het Voorhout.' Hij zei ook: 'Het tapijt moet slijten.' Lieve Koninklijke Schouwburg, laten we voor één keer alle zuinigheid opzij zetten en je van harte toewensen dat jouw tapijt de komende eeuwen nog vele malen moet worden vervangen.