Groenkapje en de bekeerde wolf en andere moslimsprookjes

Sinds de eeuwwisseling woedde in heel de wereld een heftige oorlog tussen het Westen en het Oosten. Men noemde het de Botsing der Beschavingen.
In de Lage Landen van Oranje aanschouwden de Machthebbers de Botsing en zagen dat het niet goed was. Daarom besloten ze in hun wijsheid
te doen wat gebeuren moest. Ze deelden het rijk keurig in tweeën.
Het Oosten en het Westen. Omdat het Westen traditiegetrouw welgestelder was, beloofden de Machthebbers iedereen in het Oosten van geld te
voorzien, zodat het een levensvatbare polymonarchie werd. En daarna besloten de Machthebbers dat het goed was als het Oosten zijn eigen
sprookjes had. Ze benoemden een verhalenvertelster met een vloeiende pen en verfijnde manieren die verrukkelijk wist te vertellen over de
mystiek van de Oosterlingen.
Groenkapje en de bekeerde wolf zijn haar eerste zeven moslimsprookjes. Over Groenkapje, die zo vroom is dat ze hoofddoeken draagt in legergroen als
de kleur van de islam zelf. De Wolf die ze ontmoet is een ex-moslim, wiens grootste wens is Bedreigd te worden en naar het Westen te vluchten om
daar zijn gram te halen en bestsellers te schrijven. Maar er is meer. Saharawitje wordt door haar boze stiefmoeder naar de bosjeswoestijn gestuurd
om bezoedeld en ontmaagd te worden, zodat niemand met haar zal willen trouwen. En de welgestelde moslimkoning heeft veel vrouwen, maar geen
geweld in zich. Hij zal zijn echtgenotes nooit slaan, al wordt dat wel van de koning verwacht, als hij mannelijk wil blijven.
Groenkapje en de bekeerde wolf is bedoeld om te worden doorverteld.