Herinneringen aan Congo

Désiré Bossaerts (Pulle, 1879) vertrok in 1904 als staatsambtenaar naar Congo voor een termijn van drie jaar. Terug in België zet hij meer dan tien jaar later zijn 'Herinneringen aan Congo' op papier. Hoewel voorgesteld als een waargebeurd verhaal, wordt deze tekst in wezen een mengeling van feiten en fictie. Een flink deel van zijn avonturen is gebaseerd op verhalen van anderen, die hij hoorde in Boma, en die hij aanvulde met zijn eigen verbeelding. Dit maakt het verhaal van Désiré Bossaerts echter niet minder authentiek. Zijn 'herinneringen' tonen ons hoe hij in 1920 het 'Congo van Leopold II' aan zijn kinderen en kleinkinderen wilde voorstellen. Hij is zich bewust van de controversen van de onmenselijke rubberexploitatie, en hij veroordeelt het willekeurige geweld van sommige blanken. Tegelijk lijkt hij om begrip te vragen voor de barre leefomstandigheden die ook hemzelf te beurt vielen. Over het 'onbeschaafde' karakter van de inheemse bevolking is hij bijzonder scherp. De herinneringen van Désiré Bossaerts zijn echter meervoudig. In een romantisch liefdesverhaal - het tweede deel van dit boek - worden alle misprijzende opmerkingen over de inheemse bevolking achterwege gelaten. Hier zien we plots een andere Désiré Bossaerts, die met bewondering en vertedering schrijft over het eenvoudige dorpsleven in Congo.