Oskar Back en veertig jaar Nationaal Vioolconcours

'Potverdèkkie, da's gut!' was een van de uiterst zeldzame complimenten die de strenge, temperamentvolle vioolpedagoog Oskar Back zijn leerlingen gaf. Aan de hand van herinneringen en archiefstukken schetst Theo Olof het bewogen leven van zijn 'vioolleraar en onnadrukkelijke pleegvader', die in 1895 op zestienjarige leeftijd van Hongarije naar Brussel was gereisd om bij Eugène Ysaÿe te studeren. Na de Eerste Wereldoorlog wordt de Hongaar Back als ongewenste vreemdeling België uitgezet, waarop hij zich in Amsterdam vestigt. In 'Oskar Back en veertig jaar Nationaal Vioolconcours' beschrijft Theo Olof het belang van deze charmante maar veeleisende leermeester voor het internationale niveau van het vioolspel in Nederland: vrijwel alle bekende Nederlandse violisten zijn leerlingen van Back of leerlingen van zijn leerlingen. Na de dood van Back in 1963 nam het echtpaar Alvares Correa het initiatief tot een Nationaal Vioolconcours, dat sinds 1967 elke twee jaar is gehouden. De gehele en vooral in het begin turbulente geschiedenis van het Nationaal Vioolconcours wordt met kennis van zaken en veel gevoel voor humor uitvoerig uit de doeken gedaan, waarbij een bonte stoet van winnaars de revue passeert.