Stemmen van Groninger dijken

Een dijk is een grens, een overgang tussen water en land, zout en zoet, buiten en binnen, dreiging en veiligheid, hemel en aarde. Een dijk is een lichaam waarop je ligt te dromen. Op een dijk ben je groot en klein tegelijk. Aan alle kanten overzie je het landschap, maar ben je ook een stipje onder de wijde hemel.

De provincie Groningen is op de zee veroverd. De wierden en dijken zijn gebouwd op oeverwallen en kwelderwallen langs de rivieren en slenken. Sommige dijken liggen er al duizend jaar, sommige dorpen meer dan tweeduizend jaar.

Aafke Steenhuis, die vrijwel haar hele leven op dijken heeft gewoond, schrijft over oude slaperdijken in de Groningse Ommelanden. Ze vertelt over de monniken die de dijken bouwden en praat met boeren en landarbeiders die er nu wonen, cafébazen, vissers, sluiswachters, schilders, borgvrouwen en dichters, en brengt een van de oudste en mooiste landschappen van Europa in beeld.