Vuil Spel. Het systeem Armstrong

Na drie jaar afwezigheid maakt zevenvoudig Tour de Francewinnaar en voormalig kankerpatiënt Lance Armstrong in 2009 opnieuw deel uit van het profpeloton. Wat drijft hem tot die comeback? 'Ik doe dit voor mijn kinderen om mijn naam [van dopingbeschuldigingen] te zuiveren', luidt het de éne keer. 'Om mijn kankerproject Livestrong onder de aandacht te brengen', klinkt het een andere keer.

Maar van het met veel tromgeroffel aangekondigde controlesysteem, dat Armstrong samen met de wereldvermaarde Amerikaanse dopingprofessor Don Catlin zou opstarten en waarbij al zijn bloed- en urinewaardes meteen op het internet zouden worden gepubliceerd, kwam niks in huis. Meer nog: bij een onverwacht bezoek van Franse dopingcontroleurs liet Armstrong hen, tegen alle regels in, twintig minuten voor de deur staan. Eens te meer ontsnapte hij ternauwernood aan een schorsing. Armstrongs comeback deed alvast de kassa van zijn kankerstichting rinkelen. Tijdens de eerste helft van 2009 rijfde de Lance Armstrong Foundation 8.056.000 dollar binnen, al meer dan de 7.675.000 dollar in heel 2008. Maar wat ooit als liefdadigheidsinstelling begon, is inmiddels ontaard in een meedogenloze multinationale business.

Armstrong vertelt er nooit bij dat zijn stichting door het American Institute of Philanthropy met argwaan wordt gevolgd. Net zo min als het feit dat de 200.000 dollar die hij per lezing ontvangt niet naar de kankerstichting gaat, maar regelrecht in z'n eigen zak verdwijnt. 'Armstrong trekt een rookgordijn op en hult zich in een mantel van deugdzaamheid die hem onaantastbaar maakt. Hij gebruikt zijn kankerstichting als morele dekmantel en bron van inkomsten', luidt de bikkelharde conclusie van de gerenommeerde onderzoeksjournalisten Ballester & Walsh.