Zwerver

Hoe herken je een gewezen zwerver? Die vraag drong zich op toen ik in april 2006 werd benaderd door ene Johan Kelders. Hij wilde voor Het Parool een column schrijven. Dagelijks nog wel. Zo'n aanbod is niks bijzonders. Gemiddeld verschenen er wel een stuk of vijf per week in mijn inbox. In alle soorten en maten. Maar dit aanbod, dit was wel bijzonder.'Ik heb een jaar in Amsterdam over straat rondgezworven. Mijn huis uitgezet,' mailde hij. 'Ik heb mijn ervaringen neergelegd in een groot aantal korte stukjes, die ik 's nachts schreef. Bijgaand vindt u er een aantal. Ik kan er zo honderden maken.'Toen ik er vijf had gelezen, wist ik genoeg.
Maar was wat hij beschrijft ook echt waar? We ontmoetten elkaar. De eerste keer hooguit drie kwartier, want Johan was niet op zijn gemak. In de keren erna vertelde hij, zwetend, onzeker en brokkelig, zijn levensverhaal. Hoe hij na de zelfmoord van zijn vrouw op straat terechtkwam en een jaar lang zwierf in een roes van drank en psychische chaos.
Dat verhaal stond, stukje voor stukje, van september 2006 tot februari 2007 elke dag in Het Parool. De reacties van lezers stroomden binnen - vrijwel zonder uitzondering positief. Het rechtvaardigt deze bundeling, want het is uniek materiaal over de zelfkant van Amsterdam, een wereld die we liever niet kennen.- Erik van Gruijthuijsen, hoofdredacteur Het Parool 2001-2006